၂၀၀၉ခုႏွစ္မွတ္တမ္း

ေအက်ဴ႕ဆိုတဲ့ကၽြန္မရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းေလးက ကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္ဆိုပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႕လိုပဲ ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွတ္တမ္းေလးေရးပါဆိုၿပီး ကၽြန္မဘေလာ့ကို tag ေလရဲ႕။ ဒင္းေလးကေလ ဒါမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္တတ္သားေနာ္။ ဟင္းဟင္း --- ဒင္းေလးရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မေခါင္းေတြေျခာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွတ္တမ္းေလး ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ဇန္န၀ါရီလကစၿပီး ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားရပါေကာလား။ ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ကၽြန္မ စဥ္းစားလို႕မရေလ ေအက်ဴ႕ကို ေမတၱာပို႕ေလပါပဲ။ ပါးစပ္ကလည္း ဒင္းေတာ့လား မနက္ဖန္က်ရင္ ငါနဲ႕အေတြ႕ပဲလို႕ ေျပာမိတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ ညနက္လာေလေလ ေမွးစင္းလာတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးေတြကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္း ငိုခ်င္စိတ္ကို တင္းလို႕မွတ္တမ္းေလးကို ၿပီးေအာင္ လက္စသတ္္ေနရပါတယ္။ ဒီေန႕မၿပီးလို႕မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ ဒင္းေလးက ကၽြန္မကို tag လုပ္ထားတာ ၂၉ ရက္ေန႕ ဆိုေတာ့ ၃၀ ရက္ေန႕ကၽြန္မတင္ႏုိင္မွ ကၽြန္မလဲ ဒင္းေလးလို တျခားကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူေတြကို ဒုကၡေပး အဲေလ မွားလို႕ သူတို႕ရဲ႕အမွတ္တရေလးေတြကို ေရးေအာင္ tag လုပ္လို႕ရမယ္မွတ္လား။ ဒီလို စိတ္နဲ႕ အားထည့္ၿပီး ဇဲြနပဲနဲ႕ေရးလုိက္တာ အခုလို မွတ္တမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေလး ထြက္လာပါေရာလား----------------------

ဇန္န၀ါရီလ
ဒီလေလးက သူငယ္ခ်င္းအရမ္းမင္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့လလို႕ မဆိုႏုိင္ဘူးရွင့္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႕အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အတြက္ ကၽြန္မကိုထားၿပီး နယ္ေျမျခားကို သြားေရာက္ၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္မကေတာ့ ရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ရုံးက အကိုေတြအမေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရင္း ရုံးအလုပ္ေတြလုပ္ရင္း သူတို႕ကို သတိရရင္းေပါ့။ အဲဒါအျပင္ ကၽြန္မရဲ႕ မဟာသုေတသန စာတမ္းရဲ႕ အခန္း(၁)မၿပီးလို႕ ကၽြန္မရဲ႕ supervisor ကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးခဲ့ရတဲ့ လေလးေပါ့။ အ၀င္မေကာင္းပါလား ၂၀၀၉ ေရလို႕ေတာင္ တၿပီးငိုမတတ္ စိတ္ညစ္ခဲ့တာေပါ့ေလ။ စေတြ႕ၿပီ ၂၀၀၉ ေရ-----

ေဖေဖာ္၀ါရီလ
အင္း ၾကြားရဦးမယ္ ဒီလအတြင္းမွာ ကၽြန္မလက္ေဆာင္ ၂ခုရလိုက္တယ္။ ၀က္၀ံအေမြးပြရုပ္ကေလးနဲ႕ ပလပ္စတစ္ၾကက္ဖရုပ္ၾကီးပါပဲ။ အထင္ၾကီးနဲ႕ေနာ္ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္က ေပးတာပါ။ အဲဒီ့ထဲက တစ္ေယာက္ကေတာ့........... အေဖ့ေမြးေန႕ ၂၁ ရက္ေန႕မွာ အက်ီလက္ေဆာင္၀ယ္ကန္ေတာ့ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕စာတမ္း အခန္း(၁)ကို ဖတ္ရမယ္တဲ့။ တျခားသူေတြဆို အခန္း (၂)ကို ေရးေနခ်ိန္မွာ အရင္က အပ်င္းထူခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ဒုကၡနဲ႕ လွလွနဲ႕ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။ ရုံးက အလုပ္ေတြကလည္းပံုၿပီး စိတ္ေရာ လူေရာပင္ပန္းလိုက္တာ။ အဲဒီလိုပင္ပန္းတာကၽြန္မတင္မကဘူး ကၽြန္မရဲ႕ supervisor နဲ႕ အႏြံနာခံတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ ၂ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ့။ မနက္ပိုင္းကို UNDP မွာ စာအုပ္ေတြသြားငွား၊ ေန႕ခင္းပိုင္းကို ရုံးမွာ ရုံးအလုပ္လုပ္ supervisor ဆီကို ညေနပိုင္းသြားေတြ႕ၿပီး အရင္ေန႕က ေရးထားတာေလး သြားျပနဲ႕ေပါ့။ ကားမွတ္တိုင္နဲ႕ အလွမ္းေ၀းတဲ့ supervisor အေဆာင္ကိုသြားတိုင္းလိုက္ေပးၿပီး လိႈင္သာယာအျပန္ကားၾကပ္ၾကပ္ကို မညည္မညဴ လိုက္စီးေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရင္းေပါ့ေလ။ လကုန္ခါနီးေလာက္မွာ စာတမ္းဖတ္ေတာ့ စိတ္ပူထားသေလာက္ အခက္အခဲနဲ႕ မေတြ႕ပဲ အဆင္ေျပသြားလို႕ အသက္ရႈေခ်ာင္သြားခဲ့ရပါတယ္။ SUCCESS မွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းစတက္တယ္။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကိုယ္တက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အထင္မၾကီးနဲ႕ အိမ္က ေပးလို႕တက္ျဖစ္တာ။

မတ္လ
ကၽြန္မအဆစ္အျမစ္ေတြကိုက္ၿပီး ေမာေမာေနလို႕ ေသြးသြားစစ္ရတယ္။ ေလးဘက္နာျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ေဆးေတြေသာက္ရတယ္။ အရမ္းေမ့တတ္တဲ့ကၽြန္မ ေဆးမေသာက္မိတဲ့ရက္ေတြရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေဆးေသာက္ဖို႕ အခ်ိန္မွန္မွန္ သတိေပးမယ့္သူတစ္ေယာက္ေပၚလာတယ္။ စၾကြားၿပီေနာ္။ ကၽြန္မစာရွာမေတြ႕တဲ့အခါ၊ ရုံးမွာအဆင္မေျပလို႕ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ သူက အားေပးတယ္။ supervisor ဆီသြားတဲ့အခါမွာ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္မအားတဲ့အခါမွာ သူက လိုက္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္း(၂)ေယာက္နဲ႕ကၽြန္မကို ေအာင္သြယ္ေပးေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈတ၀က္ ေဒါသထြက္မႈ တ၀က္နဲ႕ေပါ့။

ဧၿပီလ
ကၽြန္မရဲ႕စာတမ္းအခန္း(၂) ဖတ္ရတယ္။ အဆင္ေျပေျပပဲၿပီးသြားတယ္။ အခန္း(၁) နဲ႕ (၂) ကို ျပန္အေခ်ာသတ္ရတယ္။ သၾကၤန္ပိတ္ရက္မွာ ပိေတာက္ပန္းလာေပးမယ့္သူေမွ်ာ္လိုက္တာ ေမွ်ာ္တဲ့သူက ေပၚမလာေတာ့ ၂၀၀၉သၾကၤန္ဟာ ဘယ္သူ႕ကိုမွေရမေလာင္းလိုက္ရပဲ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႕မွာေတာ့ supervisor က ေထာက္ၾကန္႕ကို ျပန္သြားတဲ့အတြက္ အခက္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းၿပီးေတာ့ အတူတူသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ကၽြန္မကို ဘယ္သူနဲ႕မွ ေအာင္သြယ္မေပးေတာ့ဘူးဆရာ့။ ကၽြန္မရဲ႕ supervisorေနမေကာင္းလို႕ ကၽြန္မစာေတြကို ဖတ္မေပးႏုိင္ဘူး။ စာတမ္းအတြက္ ကၽြန္မအရမ္း စိုးရိမ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ေမလမွာ မႏၱေလးမွာက်င္းပမယ့္ လူငယ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ တိုးတက္ေရးအလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပဲြမွာ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္း မျဖစ္ေရးအတြက္ စာေတြရွာရျပန္ေရာ။ အတူတူသြားမယ့္ တျခားဌာနက သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္နဲ႕ေတြ႕။ အာလူးးဖုတ္ၾကနဲ႕ေပါ့။ ဒီိလုိုနဲ႕ လူငယ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ တိုးတက္ေရးအလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပဲြကို တပတ္သြားတက္တယ္။ ေပ်ာ္စရာ၊ ခင္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ေတြရလုိက္တာ။ ေတာ္ေတာ္ အက်ဳိးရိွတဲ့လလို႕ဆိုရမယ္။

ေမလ
ဒီလေလးက ကၽြန္မဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေပးႏုိင္ဆံုးလေလးပါပဲ။ ေပ်ာ္ဆို ကၽြန္မရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ ၁၀လေလာက္ ေလးလံေနတဲ့ စာတမ္းဆိုတဲ့ အထုပ္ႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖယ္ခ်ႏုိင္တဲလျဖစ္တဲ့အျပင္ သူဆိုတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကတယ္ေလ။ ေလာကႀကီးမွာ ျမင္ျမင္သမွ်က အရမ္းလွလြန္းတဲ့လေလးေပါ့။ ဒန္တန္႕ဒန္................. ကၽြန္မအလွေတြအရမ္းျပင္လာလိုက္တာ အေဖမသိ ေအာင္ ဆံပင္ကို မရွိမဲ့ရွိမဲ့ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေပးၿပီးေကာက္ပစ္လိုက္တာပဲ ကဲ မွတ္ကေရာ ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္ဆိုကာမွ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ ေမာင္ေလးက စေကာဖိနပ္စီးခ်င္တယ္ဆိုလို႕ သူ႕ေမြးေန႕မွာ စုဘူးကိုေဖာက္ၿပီး ၀ယ္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကုန္လေရာ့ ႏွစ္ေသာင္း..............

ဇြန္လ
ဒီလက ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး။ စာတမ္းကိစၥၿပီးေတာ့ ေအာင္စာရင္းထြက္ဖို႕ လိုက္လုပ္ရတယ္။ ရုံးအလုပ္ေတြလုပ္ရင္းနဲ႕ပဲအခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ ဘၾကိဳင္ ဘိုင္က်လ်က္ေပါ့။

ဇူလိုင္လ
ႏွစ္တိုင္း တႏွစ္လံုးမွာ ဒီလေလးကို ကၽြန္မ သေဘာအက်ဆံုးပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ေမေမက ကၽြန္မကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့လေလးျဖစ္လို႕ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေမြးေန႕မွာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြမစံုလို႕။ ေမာင္ေလးက စေကာဖိနပ္ျပန္လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးခဲတယ္။ ေပ်ာ္တာေပါ့ေနာ္။ လက္ေဆာင္ေတြေတာ့ အားႀကီးရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေဆာင္ရခဲ့တဲ့ အ၀တ္အစားတစ္စံုကိုေတာ့ အႏွစ္သက္ဆံုးပဲ။ ရူးးးးးးးးးးးးး တိုးတိုးေနာ္။ ရုံးက မမေတြသိရင္ ေခါင္းေခါက္မွာ။ ဒီလမွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြေတာ္ေတာ္ေျပာင္သြားၿပီး အေမ့ဆီမွာ အေၾကြးတင္သြားတယ္။


ၾသဂုတ္လ
ရုံးတက္လိုက္ ရုံးအလုပ္ေလးလုပ္လိုက္။ ပိတ္ရက္ေလးေတြမွာ နားတဲ့ရက္နားလိုက္နဲ႕ သိပ္မထူးျခားတဲ့လေလးပါပဲ။ သင္တန္းလည္း ဘာသင္တန္းမွမတက္ႏုိင္ပါဘူး။ ပိုက္ပိုက္မွမရိွပဲေလ။ အိမ္ကလည္း ထားမေပးေတာ့ဘူးေလ။ အေၾကြးေတာင္မဆပ္ႏုိင္တာေလ။

စက္တင္ဘာလ
ၾသဂုတ္လနဲ႕ သိပ္မကြာနဲ႕လေလးပါပဲ။ ပိုက္ဆံေတြေတာ့ တအားစုခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာေတြလည္းေရးတယ္။ ၀ထၳဳတိုေလးေတြလည္းေရးတယ္။ ခံစားတတ္လာၿပီးကိုး။

ေအာက္တိုဘာလ
ဒီလ ၄ ရက္ေန႕က ခ်စ္ေမေမရဲ႕ ေမြးေန႕ေလ။ အေမ့ကို ကၽြန္မဘဲြ႕ယူတဲ့အခါ ပြဲတက္ရင္၀တ္ဖို႕အတြက္ ၀မ္းဆက္တစ္စံု၀ယ္ေပးခဲ့တယ္။ အိုပါးလို႕ ကၽြန္မေခၚတဲ့ အရမ္းခင္ရတဲ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမြးေန႕က ၁၀ ရက္ေန႕။ အိုပါးကို ဒုကၡေပးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္။ သူမ်ားကလွည့္ဆို အမွန္အကန္စားတာ ကၽြန္မပဲေလ။ ဒါမ်ဳိးဆို ေပ်ာ္မွေပ်ာ္ပဲ။

ႏုိ၀င္ဘာလ
ဒီလက ကၽြန္မ ရုံးအလုပ္နည္းနည္းရႈပ္တယ္။ ရုံးက ဖြင့္တဲ့ သင္တန္း ၂ခုတက္လိုက္ရေသးတယ္။ တျခားဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိဘူး။ ဒါပေမယ့္ ခ်စ္သူနဲ႕လည္း နားလည္မႈခဏခဏလဲြခဲ့တဲ့လေလးေပါ့။ ကၽြန္မဘာသာ ကၽြန္မ နားလည္မႈလဲြေနတာ။ သူက ဘာမွမသိဘူး။ :P

ဒီဇင္ဘာလ
ရုံးက ဖြင့္တဲ့သင္တန္းတစ္ခု တက္လိုက္ရတယ္။ စိတ္မ၀င္စားတဲ့သင္တန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ အဆင္ေျပေျပနဲ႕ပဲ သင္တန္းၿပီးသြားခဲ့တယ္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ အမြန္ျမတ္ဆံုးအလွဴတစ္ခုကို လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါက ကၽြန္မ ေသြးလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရမ္းၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာအေၾကာင္းအရင္းကလည္းရွိတာကိုး။ ခ်စ္သူနဲ႕ကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ ရန္ျဖစ္လိုက္ျပန္ခ်စ္လိုက္ေပါ့။ ႏွစ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ ္ျပန္စမ္းစစ္ၿပီး အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ ဘာေတြလုပ္မယ္ဆိုၿပီး စီမံကိန္းေတြ ခ်ေနမိတယ္။ လုပ္ျဖစ္မလုပ္ျဖစ္ကေတာ့ မေသခ်ာဘူးေပါ့။ လက္ရွိအလုပ္ကိုလုပ္ေနရင္း ၀င္ေငြရေအာင္ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႕ေတြးေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ညမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဘယ္လိုေပ်ာ္ရမလဲလို႕လည္း ေတြးေနမိေသး။ ေၾသာ္ ဘာလိုလိုနဲ႕ႏွစ္သစ္ကိုေရာက္ဖို႕ ၄၅ နာရီပဲလိုေတာ့တာပဲ။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ မေကာင္းတဲ့မွတ္ညဏ္ကို ျဖစ္ညွစ္ထုတ္ၿပီး ၂၀၀၉ မွတ္တမ္းေလး ေ၇းၿပီးခဲ့ပါတယ္။ စာေရးအၿပီးမွာ ကၽြန္မသတိအရဆံုးက ေအက်ဴ႕ဆိုတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ေလးကိုပါ။ ကိုယ္ေရးထားတာေလးကို ျပန္ဖတ္ရင္း ဒင္းေလးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိသား။ ဒင္းေလးေၾကာင့္ ၂၀၀၉ မွတ္တမ္းေလး ေရးျဖစ္သြားတာကိုး။။။။။။။။။။အင္းးးးးးးးးး တဆက္တည္းမွာပဲ ဘယ္သူေတြကို ထပ္ၿပီး tag လုပ္ရမလဲလို႕ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။ ကဲ------------- tag လိုက္ၿပီ ငါဟဲ့ ျဖဴစင္သူ
မေကာင္းသူထိပ္ ေကာင္းသူထိပ္..........
၁။ မသီရိ
၂။ ေၾကးေၾကး
၃။ ဖူးပြင့္
၄။ မီးမီး
၅။ ခုိင္ခုိင္
၆။ ဇင္မင္းေဆြ
၇။ မမသဇင္

ခ်ဳိၿမိန္ဒုကၡ

ေကာ္ဖီကိုအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ငါ
ေကာ္ဖီရဲ႕ဆိုးက်ဳိးကို သိတဲ့ငါ
ဒီ့ထက္ပိုမစဲြလမ္းသင့္တာသိတဲ့ငါ
ျဖတ္ဖို႕ႀကိဳးစားရင္းၾကိဳးစားရင္း
ဆက္ေသာက္ၿမဲေသာက္ရင္းေသာက္ရင္း
ေကာ္ဖီေၾကာင့္ရတဲ့ဒုကၡေတြ တေပြ႕တပိုက္
ၿပံဳးလိုက္ေပ်ာ္လိုက္ နာက်င္လိုက္ေၾကကြဲလိုက္
ဆက္ေသာက္မယ္ရည္ရြယ္ရင္း
ေနာက္ဆံုးတစ္က်ဳိက္ ငါမ်ဳိခ်လိုက္တယ္
ေကာ္ဖီရဲ႕အခါးဒဏ္ကပ်င္းလြန္းလို႕
ရင္ထဲကလက္မခံ ျပန္အန္ထြက္တာကို
နင္အျပစ္မျမင္ပါနဲ႕
ေကာ္ဖီကရတ့ဲေဝဒနာေတြကို
ငါ့ႏွလံုးသားက လက္ခံေပမယ့္
ငါ့အစာအိမ္က လက္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ

ေမာင္မျမင္ႏိုင္တဲ့ကၽြန္မခ်စ္ျခင္း

မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းက ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းထက္ ပိုမ်ားတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခဏခဏျမင္ေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အဲဒီ့ေလာက္အထိ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္မဘယ္တုန္းကမွ မေတြးထားမိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မဆိုတဲ့မိန္းမက ကိုယ့္ကို ဂရုတစိုက္ရွိတာကိုပဲ လိုခ်င္တာေလ။ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ကလည္း ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူေတြကို ဂရုတစိုက္ရတာ ႏွစ္သက္တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မကို ဂရုစိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေမာင္ဆိုတဲ့ ကၽြန္မခ်စ္သူကလဲြရင္ေပါ့………………………
ေမာင္နဲ႕ကၽြန္မက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။ ေမာင့္ကို ကၽြန္မက အရင္ဆံုးစခ်စ္ခဲ့တာပါ။ ေမာင္က သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႕ျပတ္သြားၿပီး ၂လခဲြ အၾကာမွာ ကၽြန္မကို ခ်စ္တယ္လို႕ဖြင့္ေျပာတယ္။ ကၽြန္မကလည္း ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႕အေျဖျပန္ေပးၿပီး ေမာင္က ကၽြန္မရဲ႕ ရည္းစားဦးနဲ႕ အခ်စ္ဦးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး အ့ံၾသေလာက္ေအာင္ကို ကၽြန္မေမာင့္ကို ခ်စ္ခဲ့တယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာတယ္ နင္အရမ္းခ်စ္မျပနဲ႕တဲ့။ နင္ကိုသူက အႏိုင္ယူလိမ့္မယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္ ေမာင့္ေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ အရင္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ မာနေတြ၊ အျပဳအမူေတြ၊ စိတ္ထားေတြ အကုန္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ ေမာင္လည္း အေတာ္အသင့္ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္လို႕ ကၽြန္မထင္ခဲ့ၿပီး အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအျမင္ေတြမွားခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ ေမာင္က ကၽြန္မကို အရမ္းခ်စ္တယ္လို႕ ကၽြန္မထင္ခဲ့တာေတြအားလံုးဟာ ေမာင့္ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီ့စကားကို ေမာင္က လြယ္လြယ္ပဲေျပာထြက္ခဲ့တာကို ကၽြန္မအရမ္းလည္း အံ့အားသင့္ခဲ့ရသလို ရင္လည္းနာခဲ့တယ္။ အေခ်ာ့ခံခ်င္လို႕ စိတ္ေကာက္ျပေနတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိး ေျပာထြက္ရက္တဲ့ ေမာင့္ကိုလည္း ကၽြန္မမုန္းခ်င္ေပမယ့္ မုန္းလို႕မရခဲ့ပါဘူး။ ေမာင္က ကၽြန္မကိုေျပာဖူးတယ္။ စိတ္မဆိုးစိတ္မေကာက္နဲ႕တဲ့ သူက မေခ်ာ့တတ္ဘူးတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မေတြးမိတယ္ စိတ္ေကာက္မိတဲ့ ကၽြန္မအမွားပါပဲလို႕ေလ။ တစ္ဦးကို တစ္ဦးခ်စ္မိတဲ့အခါ သူတို႕ဆီမွာရွိတဲ့ မာနေတြဟာ ေလ်ာ့ပါးသြားမယ္လို႕ ကၽြန္မယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း မာနဆိုတာ သိပ္မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ေမာင္လည္း ကၽြန္မလိုပဲလို႕ထင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မထင္တာေတြအားလံုးလဲြေနခဲ့တယ္ေလ။ ေမာင္က သူ႕မာနကိုလံုး၀မေလ်ာ့ခဲ့ပါဘူး။

ကၽြန္မေမာင့္ကို အရမ္းခ်စ္တာ ေမာင္သိလားမသိလားေတာ့ ကၽြန္မ မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ရုံးက အစ္မေတြကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူတို႕ေၾကာင့္ပဲ ေမာင္နဲ႕ကၽြန္မ ခ်စ္သူေတြဘ၀ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ကဲြအက္သြားတဲ့ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ကို ဘယ္လိုျပန္ဆက္ဆက္ အက္ေၾကာင္းကေတာ့ ရွိေနတယ္ဆိုတာ အရမ္းမွန္တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ေမာင့္္ကို ကၽြန္မျမင္ရရင္ အလိုလုိငိုခ်င္မိတယ္။ ႏွစ္ေယာက္အတူတူထုိင္ေနေပမယ့္ ေမာင့္စိတ္က ကၽြန္မဆီမွာ ရွိမေနခဲ့ဘူးေလ။ အရင္တုန္းက ရခဲ့တဲ့ ဂရုစိုက္မႈ အနည္းငယ္ဟာလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ပါေရာ။ ကၽြန္မအရမ္းကိုခံစားရတယ္။ ဒါေတြကို ေမာင္က သိမွာလည္း ဟုတ္သလို ခံစားတတ္မွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ေမာင္ကေျပာတယ္ “နင္ျဖစ္ခ်င္တာကိုေျပာျပေပါ့တဲ့ မေျပာရင္ဘယ္လိုလုပ္ငါကသိမွာလဲတဲ့” ကၽြန္မ ေမာင့္ေရွ႕မွာ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ ထိန္းထားၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလးေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ သူ႕ေရွ႕မွငိုလည္း သူက ေခ်ာ့မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိေနလိ္ု႕ေလ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ နင့္အစားငါစိတ္အရမ္းပင္ပန္းတယ္တဲ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အဲဒါေတြကို ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ ဒုကေတြပဲလို႕ ခံယူထားပါတယ္။ ကၽြန္မေမာင့္ကို လြယ္လြယ္နဲ႕ စြန္႕လႊတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္က ကၽြန္မကို လံုး၀မခ်စ္ေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာလာခဲ့ရင္္ေတာင္ ကၽြန္မေမာင့္ကို ………………………….၊

ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္အေၾကာင္း

ဒီတခါေတာ့ အခ်စ္အေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္။ စက္ရုပ္လို႕ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို ေနာက္တတ္လို႕ပါ။ သူေနာက္ေနတာကိုသိေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာမခံခ်င္ဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မလည္း ခံစားတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲေလ။ ခ်စ္တတ္တယ္မုန္းတတ္တယ္။ တျခားသူေတြနဲ႕အနည္းအမ်ားပဲကြာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္း ဒီပိုစ္ဒ္ေလးကိုဖတ္ၿပီးရင္ ကြၽန္မဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တတ္သလဲဆိုတာကို သိသြားၾကမယ္လို႕ ထင္တယ္ေလ။
အခ်စ္ဆိုတာကိုလူေတြက ကိုယ့္ခံစားရတာနဲ႕အညီ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾကတယ္လို႕ ကြၽန္မကေတာ့ယံုၾကည္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့သူကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းေပါ့။ စြန္႕လႊတ္လိုက္ရတဲ့သူအတြက္ကေတာ့ စြန္႕လႊတ္ျခင္းတဲ့။ တခ်ဳိက႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႕ရရင္ အခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႕အျမင္နဲ႕ သူတို႕ကေတာ့မွန္ေနတာပဲေလ။ ကြၽန္မေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို အဓိပၸါယ္လည္းမဖြင့္တတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္သလို ခ်စ္ေနဖို႕ပဲလို႕ ထင္တယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာဖို႕က်န္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက တျခားအရာေတြမွာသာ မာနမၾကီးတာ။ အခ်စ္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ အရင္ကတည္းက သိပ္မာနၾကီးတာ(အခုေတာ့----)။ သိပ္လည္းလ်ဳိ႕၀ွက္တတ္တယ္(ကာယကံရွင္မသိေအာင္)။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းက ကြၽန္မကို စက္ရုပ္လို႕ေျပာတာျဖစ္မယ္။
ကြၽန္မေလ သူ နဲ႕မေတြ႕ခင္အထိ အခ်စ္ဆိုတာအထင္ႀကီးေလးစားမႈလို႕ ယူဆခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္ရမယ့္သူမွာ အနည္းဆံုး ကြၽန္မအေနနဲ႕ အထင္ႀကီးေလးစားစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိရမယ္ေပါ့။ ကြၽန္မက ေလာဘႀကီးတယ္။ ကြၽန္မခ်စ္သူက ကြၽန္မထက္ပညာပိုတတ္ရမယ္၊ ထက္ျမက္ရမယ္၊ ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္ႏုိင္ရမယ္၊ စိတ္ထားကအစေပါ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုတဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္လို႕ စံႏႈန္းေတြထားထားတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကြၽန္မရဲ႕ပထမဆံုးခ်စ္သူက သူ႕အေနနဲ႕လည္း ကြၽန္မက သူ႕ရဲ႕ပထမဆံုးခ်စ္သူပဲ ျဖစ္ေနရမယ္ေပါ့။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မလည္း ကြၽန္မရဲ႕ပထမဆံုး ခ်စ္သူေနရာကို လြယ္လြယ္ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေပးဘူး။ တကယ္ျမတ္ႏိုးရမယ့္သူမွ ကြၽန္မခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေၾကာင့္ပဲ။ သူဆိုတဲ့ သူကိုနာမည္၀ွက္တစ္ခု ေပးလိုက္မယ္။ ျပည့္စံု လို႕။ ထူးျခားတာတစ္ခုကေတာ့ ျပည့္စံုဆီမွာ ကြၽန္မအထင္ႀကီး ေလးစားလို႕ရတဲ့အခ်က္ တခ်က္မွမရွိတာပဲ။ ဒါပေမယ့္ ကြၽန္မသူနဲ႕ေတြ႕ရင္ ရင္ခုန္တယ္၊ သူ႕မ်က္၀န္းေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနရတာကို ႏွစ္သက္တယ္။ သူနဲ႕အတူ စကားေျပာရတဲ့အခ်ိန္ေတြကို သာယာမိတယ္။ သူက ကြၽန္မရဲ႕စံႏႈန္းေတြနဲ႕ မကိုက္ဘူး။ ပိုဆိုးတာက သူ႕မွာရည္းစားရွိခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ကြၽန္မအကုန္သိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာတယ္ နင္သူ႔ကိုသေဘာက်လြန္းလို႕ နင့္မ်က္လံုးေတြ ကန္းကုန္ၿပီတဲ့။ ကြၽန္မသိေနတာတစ္ခုက ကြၽန္မမ်က္လံုးေတြဟာ အေကာင္းအတိုင္းပါပဲ။ သူ႕ကို ခ်စ္တာက ခ်စ္တာပဲေလ။ သူ႕အျပစ္ေတြကို ကြၽန္မျမင္တာေပါ့။ သိတာေပါ့။ ကြၽန္မ မၾကိဳက္တဲ့ သူ႕အားနည္းခ်က္ေတြကို မိတ္ေဆြတစ္ဦးအေနနဲ႕ အနားကေန ျပဳျပင္ေပးဖို႕ အၿမဲၾကိဳးစားေနမိတယ္။ ျပည့္စံုနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ အခ်စ္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္က ေျပာင္းသြားတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ နားလည္မႈပဲလို႕ လက္ခံလာတယ္။ ကြၽန္မ သူ႕ကို ပိုနားလည္လာေလေလ သူ႕ကိုပိုျမတ္ႏိုးမိေလပဲေလ။
ကြၽန္မသူ႕အေပၚ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ေကာ္ဖီကို ကြၽန္မႏွစ္သက္သလိုပဲ။ ေကာ္ဖီဟာ ကြၽန္မလို ေရာဂါသည္တစ္ေယာက္အတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မသိတာေပါ့။ အားလံုးက မေသာက္ဖို႕၀ိုင္းတားျမစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မက ေကာ္ဖီကို ေသာက္ျမဲေသာက္တယ္။ မစြန္႕လႊတ္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း စြန္႕လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ေရာဂါရမယ္မွန္းသိရက္နဲ႕ ဘာလို႕ဇြတ္ေသာက္ေနရတာလဲလို႕ အျပစ္တင္ေကာင္းအျပစ္တင္ၾကလိမ့္မယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႕ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရဲ႕အခ်ိန္ဟာ အရမ္းကို စိတ္အပန္းေျပတယ္။ ေကာ္ဖီရဲ႕ခါးသက္သက္အရသာကို ႏွစ္သက္တယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းအလုပ္လုပ္ရတာ ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းအဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႕ ကြၽန္မထင္တယ္။ အဲဒီလိုပဲ ျပည့္စံုကို မခ်စ္ဖို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး၀ိုင္းတားတယ္။ အျခားသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စဥ္းစားဖို႕ပဲ တိုက္တြန္းတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ေစတနာကို ကြၽန္မနားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးရဲ႕စကားကို ဖီဆန္ၿပီး ျပည့္စံုကို ကြၽန္မရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ ေနရာေလးတစ္ေနရာေပးမိတယ္။ အဲဒီေနရာေလးကို သူလိုခ်င္မွလိုခ်င္လိမ့္မယ္။ မလိုခ်င္ရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ကြၽန္မက သူ႕အတြက္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေနရာေလးတစ္ခု သီးသီးသန္႕သန္႕ေလး ေပးထားရတာကိုပဲေက်နပ္တယ္။ တခါတေလ သူ႕ရဲ႕ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မရင္နာမိေပမယ့္ အရာအားလံုးကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပး ခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးတယ္ နင့္မွာမာနဆိုတာမရွိေတာ့ဘူးလားတဲ့။ နင္သေဘာက်ေနတာကို ျပည့္စံု သိသြားၿပီး နင့္ကို အထင္ေသးမွာကိုေရာ မေတြးမိဘူးလားတဲ့။ ကြၽန္မလည္း အရင္တုန္းက အဲဒီလိုေတြ ေတြးဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မအဲဒီလို ျဖည့္ဆည္းေပးေနရတာကိုပဲ ေက်နပ္တယ္။ သူ႕ဘက္အျမင္ကို ကြၽန္မ မသိခ်င္ဘူး။ သူ ကြၽန္မခ်စ္ေနတာကို သိရင္သိေနမယ္။ မသိရင္လည္းမသိေလာက္ဘူး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလဲျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါသူ႕လြတ္လပ္ပိုင္ခြင့္ေလ။ တေန႕ေန႕မွာ သူက ကြၽန္မ မဟုတ္တဲ့အျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို တကယ္ခ်စ္မိသြားၿပီး လက္ထပ္သြားမယ္ဆုိရင္လည္း သူ႕ရဲ႕အခင္မင္ဆံုး မိတ္ေဆြတစ္ဦးအျဖစ္ ၿပံဳးၿပဳံးေလးပဲ သူ႕အတြက္ ကြၽန္မ အေကာင္းဆံုးျဖည့္ဆည္းေပးသြားမွာပါ။ ကြၽန္မရင္ထဲက ေနရာေလးတစ္ခုကိုေတာ့ ကြက္လပ္ေလးအျဖစ္ပဲ တသက္လံုးထားရွိလိုက္ေတာ့မယ္ေလ။ ကြၽန္မရဲ႕သူ႕အေပၚထားရွိတဲ့အခ်စ္ဟာ ခ်စ္ေနတာပါပဲ။ မပိုင္ဆုိင္ရလည္း ျပံဳးျပံဳးေလးပဲ ကြၽန္မဆက္ခ်စ္သြားမွာပါ။
ကဲ------------ သူငယ္ခ်င္းတို႕ ဒါေတြကေတာ့ကြၽန္မစိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းပဲ။ အဲဒီလို လူတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မခ်စ္မိရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္။ ကြၽန္မရဲ႕အခ်စ္အေပၚအျမင္ကိုေရာ သူငယ္ခ်င္းတို႕က ဘယ္လုိျမင္လဲ။ ကြၽန္မက စက္ရုပ္မေလး တစ္ရုပ္နဲ႕တူေနေသးလား။ ကြၽန္မကို ဘယ္လိုအႀကံညဏ္ေတြေပးမလဲဆိုတာ ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္။

ဒီပံုကေတာ့ ျဖဴစင္သူရဲ႕ အေလးစားရဆံုး၊ စံျပအျဖစ္ဆံုး၊ အခ်စ္ဆံုး ေဖေဖ့ပံုေလ





ေဖေဖေမြးေန႕မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀ ေက်ာ္တိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္၊ က်န္းမာ၊ ခ်မ္းသာစြာနဲ႕ေနထိုင္ႏိုင္ၿပီး ေမေမရယ္၊ ေမာင္ေလးနဲ႕ သမီးကို ပိုခ်စ္ႏုိင္ပါေစ။

ဒါက ျဖဴစင္သူေလ အရမ္းေပ်ာ္ေနတာ။

ျဖဴစင္သူ႕ေဖေဖ ေမြးေန႕မွာႏွစ္တိုင္းလိုလို ကေလးေတြကို ဆန္ျပဳတ္တိုက္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ လူၾကီးေတြလည္းလာေသာက္ၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္လည္းအရင္ႏွစ္ေတြလုိပဲ ဆန္ျပဳတ္တိုက္တယ္
ကေလးေတြကို ဆန္ျပဳတ္တိုက္ရတာေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာမရွိပါဘူး။ သူတို႕က ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတယ္ေလ။ အားပါးတရ ေသာက္ေနၾကတာကိုၾကည့္ရင္းအရမ္းပီတိျဖစ္မိတယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္း သူတို႕ေလးေတြ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ၾကည္ႏူးရေအာင္လို႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို တင္ထားတယ္ေနာ္။

စက္ရုပ္ႏွင့္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္
ငါက စက္ရုပ္တစ္ရုပ္တဲ့
မဟုတ္ဘူးလို႕သက္ေသျပဖို႕ ငါၾကိဳးစားခဲ့တယ္
မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေအာင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ၁၄ ရက္ေန႕မွာ
လူတစ္ေယာက္ကိုအေျဖေပးမယ္လို႕စိတ္ကူးနဲ႔ေပါ့
ဒါေပမယ့္..............
ငါမေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး
သူ႔မ်က္ႏွာကိုငါၾကည့္ရင္း
.........ဆိုတဲ့ စကားလံုး၂ လံုးတည္းကို
ေျပာဖို႔အတြက္ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေတြက ပြင့္မလာခဲ့ဘူး
စိတ္ထဲမွာလည္း ဗလာဗလာဗလာ
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ငါသူ႕ကိုေျပာျဖစ္ခဲ့တာက
ေကာ္ဖီတိုက္တာေက်းဇဴးပါပဲေနာ္တဲ့ေလ................
သူလိုခ်င္တဲအေျဖမဟုတ္လုိ႕ စိတ္ပ်က္သြားတဲ့သူ႕ကို
အားနာပါတယ္ေလ
သူဆက္ေမးတဲ့အခါ ကြၽန္မျပန္ေျပာမိတာက
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္မစက္ရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္
သူေၾကာင္ၿပီး က်န္ေနခဲ့တယ္

သင့္ဘက္ပါေအာင္ ဆဲြေဆာင္နည္း (၁၂)နည္း

တစ္ဖက္သားကုိ မိမိဘက္သုိ့ပါေအာင္ ဆဲြေဆာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ နည္းမ်ားမွာ-
၁။ ျငင္းခုံျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားပါ။
၂။ တစ္္ဖက္သား၏ အယူအဆကုိ အေလးဂရုျပဳပါ ၊ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အား မွားသည္ဟု ဘယ္ေသာအခါမွ် မေျပာေလႏွင့္ ။
၃။ အကယ္၍သင္သည္ မွားခဲ့ပါလွ်င္ ထုိ့အမွားကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ႏွင့္ ေလးေလးနက္နက္ ၀န္ခံပါ။
၄။ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာႏွင့္ စပါ။
၅။ တစ္ဖက္သား အလ်င္အျမန္ "အင္း" လုိက္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။
၆။ တစ္ဖက္သားကို သူေျပာခ်င္တာ "၀"ေအာင္ေျပာပါေစ။
၇။ တစ္ဖက္သားအားေပးအပ္ေသာအႀကံသည္ သူ၏အႀကံ သာျဖစ္သည္ဟု အထင္ေရာက္ပါေစ။
၈။တစ္ဖက္သားဘက္မွေနအရာ၍ခမ္းသိမ္းကုိ ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားႏုိင္ေအာင္ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းႏွင့္ ႀကိဳးစားပါ။
၉။ တစ္ဖက္သား၏ အယူအဆ အလုိဆႏၵတုိ့ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ပါေစ။
၁၀။ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ကုိ မထိခုိက္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ။
၁၁။ သင္၏ အႀကံအစည္မ်ားျဖင့္ တစ္ဖက္သား၏ စိတ္အာရုံကုိ ဆြဲႏုိင္ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးပါ။
၁၂။ သူတုိ့၏ မခံခ်င္ေသာစိတ္ကုိ ဆြေပးပါ။



ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ

(က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားသိေစရန္ အတြက္ -ရွမ္းမင္းမင္းေလး)

ေတာင္းဆု

ငါသိပါတယ္
မင္းဂရုစိုက္တတ္မွန္း
ဒါေပမယ့္
ငါ့ကိုလ်စ္လ်ဴမရႈဖို႕ ေျပာပါရေစ

ငါသိပါတယ္
မင္းခ်စ္တတ္မွန္း
ဒါေပမယ့္
ငါ့ကိုမမုန္းဖို႕ေတာ့ ေျပာပါရေစ

ငါသိပါတယ္
မင္းသတိရတတ္မွန္း
ဒါေပမယ့္
ငါ့ကိုမေမ့ဖို႕ေတာ့ ေျပာပါရေစ


ငါသိပါတယ္
အရာရာတိုင္းဟာ ငါ့အတြက္ပါ
ဒါေပမယ့္
ငါအတြက္နင္ရွိေနပါလို႕ ေျပာပါရေစ

ငါသိပါတယ္
ငါ့ေစတနာေတြ နင္ျမင္နိင္မွန္း
ဒါေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသားထဲကေ၀ဒနာေတြကို ကုစားေပးဖို႕ ေျပာပါရေစ

ငါသိပါတယ္
ငါ့ေတာင္းဆုေတြျပည့္ေနမွန္း
ဒါေပမယ့္
ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႕ျပည့္ပါေစလို႕ ေျပာပါရေစ

ေရးသားသူ- အဖိုးၾကီး