အဂၤလိိပ္ဘာသာစကား ေပၚေပါက္ထြန္းကားလာပံု

ၿဗိတိန္အေပၚ က်ေရာက္ခဲ့ေသာ က်ဳးေက်ာ္သိမ္းပိုက္မႈအခ်ဳိ႕မွ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား ေပၚေပါက္ထြန္းကား လာခဲ့သည္။ ၿဗိတိန္အား ပထမဆံုးက်ဳးေက်ာ္သိမ္းပိုက္သူမ်ားမွာ အင္ဂဲလ္စ္ ၊ ဂ်ဳ႕စ္ ႏွင့္ ဆက္ဆြန္ စေသာလူမ်ဳိးစု သံုးစုျဖစ္သည္။ ၎လူမ်ဳိးစုမ်ား၏ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားမ်ား ေရာေႏွာေပါင္းစပ္သြားရာမွ အင္ဂလိုဆက္ဆြန္ ဘာသာစကား ေပၚထြက္လာသည္။ ၎အင္ဂလိုဆက္ဆြန္ဘာသာစကားသည္ ေရွးေခတ္ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကား ျဖစ္သည္။
ေရွးေခတ္အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္ ဂ်ာမနီဘာသာစကားႏွင့္ အလြန္တူသည္။ ဒိန္းမတ္၊ ေနာ္ေ၀းႏွင့္ ဆီြဒင္တို႕မွလာေသာဗိုက္ကင္းမ်ားသည္ ( ၈ရာစုႏွင့္ ၁၀ ရာစုကာလအတြင္းတြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ကုန္သည္ ပင္လယ္ဓားျပ) ၿဗိတိန္အားေရာက္ရွိၿပီး ပထမက်ဴးေက်ာ္မႈျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ၁၀၆၆ ခုႏွစ္တြင္ ေနာ္မန္ဒီေဒသမွ စစ္ဘုရင္၀ီလီယံဦးေဆာင္ေသာျပင္သစ္တပ္မ်ားက ၿဗိတန္အား ဒုတိယအႀကိမ္ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့သည္။ ေနာ္မန္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက ေရွးေခတ္အဂၤလိပ္ဘာသာစကားအား စကားလံုးအသစ္မ်ား ထပ္မံျဖည့္စြက္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မတူညီေသာဘာသာစကားမ်ား ေပါင္းစပ္ျပဳျပင္မႈျဖင့္ အလယ္ေခတ္ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားျဖစ္လာခဲ့သည္။ အလယ္ေခတ္အဂၤလိပ္ဘာသာစကား၏အသံသည္ ဂ်ာမနီႏွင့္ဆင္တူေနေသးေသာ္လည္း ၎သည္ ယခုေခတ္သံုးအဂၤလိပ္စကားႏွင့္ဆင္တူလာခဲ့ပါသည္။
အလယ္ေခတ္အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္ ၁၄၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ၀ီလီယံကက္စတန္ဆိုသူသည္ ေဟာ္လန္ႏွင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားသို႕ လွည့္လည္ခဲ့ၿပီး ၿဗိတိန္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ အဂၤလိပ္စကားသည္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႕လာသည္။ သူသည္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားမွ ပံုႏွိပ္အတတ္ပညာကို သင္ယူလာခဲ့သည့္အျပင္ ပံုႏွိပ္စက္တစ္လံုးလည္း ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လူတိုင္းသည္ ၎တို႕လိုအပ္ေသာစာအုပ္တိုင္းကို ရႏိုင္လာၿပီး ပညာေရးႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားတို႔သည္ ပ်ံ႕ႏွံခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ၁၅၀၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္းမွာပင္ အလယ္ေခတ္အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္ ယေန႕ေခတ္ သံုးစဲြေနေသာ ေမာ္ဒန္အဂၤလိပ္ဘာသာစကား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ယေန႔ အဂၤလိပ္စကားေျပာသူမ်ားသည္ ၁၆ ရာစု ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာလူမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆိုဆက္ဆံႏိုင္သည္။
အဂၤလိပ္စာဆုိႀကီး ၀ီလီယံရွိတ္စပီးယားသည္ ၁၆ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ရွိတ္စပီးယားမကြယ္လြန္မီ ကိုးႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကား၏ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အင္မတန္ႀကီးမားေသာ ေျခလွမ္းတစ္ခုကို လွမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ၿဗိတိန္သေဘၤာငယ္ (၃) စင္းသည္ ၁၆၀၇ ခုႏွစ္တြင္ အတၲလႏိၲတ္သမုဒၵရာကို ျဖတ္ၿပီး ယခု အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုေတာင္ပိုင္းရွိ ဗာဂ်ီးနီးယားသို႕ ေရာက္ရွိလာရာမွ ဂ်ိမ္းစ္ေတာင္းသည္ ၿဗိတိန္၏ပထမဆံုးေသာ အေမရိကန္ကိုလိုနီၿမိဳ႕ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေမရိကကိုလိုနီေဒသတြင္ ေနထိုင္ေသာၿဗိတိန္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ၎တို႕ ေရာက္ရွိေသာေဒသမ်ားကို နာမည္ေပးေသာအခါ အေမရိကန္ေဒသခံ အင္ဒီးယန္းလူမ်ဳိးမ်ား၏ ဘာသာစကားမွ စကားလံုးမ်ားကို ယူငင္သံုးစဲြခဲ့ၾကသည္။ ထိုမွ်မက အျခားတိုင္းတစ္ပါး ႏိုင္ငံမ်ားမွ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ငွားယူသံုးစဲြခဲ့ၾကသည္။ ဥပမာ-Wednesday, Thursday and Friday ဆိုပါေတာ့။ ေျမာက္ဥေရာပမွ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ Odin, Thor ႏွင့္ Freya ဟူေသာနတ္သံုးပါးကို တစ္ပတ္တစ္ခါ ရက္သတ္မွတ္ၿပီး ပူေဇာ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Odinအား ပူေဇာ္ေသာေန႕ကို အဂၤလိပ္ဘာသာစကားတြင္ Wednesday ဟုလည္းေကာင္း၊ Thorအား ပူေဇာ္ေသာေန႕ကို Thursday ဟုလည္းေကာင္း Freya အား ပူေဇာ္ေသာေန႕ကို Friday ဟုလည္းေကာင္းေခၚဆိုၾကသည္။
အဂၤလိပ္ဘာသာစကားတြင္ စကားလံုးမည္မွ်ရွိသနည္းဟု လူအမ်ားက မၾကာခဏေမးၾကသည္။ Oxford English Dictionary တြင္ စကားလံုးေပါင္း (၆၁၅၀၀၀) ရွိသည္ဟု သိရွိရသည္။ သို႔ရာတြင္ သိပံၸပညာနယ္ပယ္မွ ထြက္လာေသာ စကားလံုးအသစ္မ်ားေၾကာင့္ စကားလံုး (၁) သန္းနီးပါးျဖစ္လာသည္။ ထိုသို႔စကားလံုးမ်ား ေရတြက္ရာတြင္ ျပႆနာရွိသည္။ ၎မွာ စကားလံုးတစ္လံုးတည္းကို အဓိပၸါယ္ ႏွစ္မ်ဳိး သံုးမ်ဳိးျဖင့္ သံုးစဲြျခင္းျဖစ္သည္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္ ယခုအခါ တစ္ကမၻာလံုး၏ဘံုဘာသာစကားတစ္ခု ျဖစ္လာၿပီး တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္တစ္ႏိုင္ငံ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုရာတြင္ လြန္စြာအသံုး၀င္ေသာ ဘာသာစကားတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားအားေျပာဆိုႏိုင္လွ်င္ တကမၻာလံုးကိုပင္ လည္ပတ္သြားလာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္ အလြန္အေရးပါေသာ ဘာသာစကားတစ္ခုအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ျမန္မာ လူမ်ဳိးမ်ားအေနျဖင့္လည္း ထိုသို႔အေရးပါေသာဘာသာစကားအား ကြၽမ္းက်င္စြာေျပာဆိုႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားရေပမည္။ သို႔ရာတြင္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ၎င္းတို႕၏ယဥ္ေက်းမႈကို အထင္ႀကီး အားက်ရန္မလိုအပ္ေပ။

ေမာင္ေဒး၏ဘာသာျပန္ဆိုမႈအား ကိုးကားပါသည္။