၂၀၀၉ခုႏွစ္မွတ္တမ္း

ေအက်ဴ႕ဆိုတဲ့ကၽြန္မရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းေလးက ကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္ဆိုပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႕လိုပဲ ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွတ္တမ္းေလးေရးပါဆိုၿပီး ကၽြန္မဘေလာ့ကို tag ေလရဲ႕။ ဒင္းေလးကေလ ဒါမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္တတ္သားေနာ္။ ဟင္းဟင္း --- ဒင္းေလးရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မေခါင္းေတြေျခာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွတ္တမ္းေလး ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ဇန္န၀ါရီလကစၿပီး ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားရပါေကာလား။ ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ကၽြန္မ စဥ္းစားလို႕မရေလ ေအက်ဴ႕ကို ေမတၱာပို႕ေလပါပဲ။ ပါးစပ္ကလည္း ဒင္းေတာ့လား မနက္ဖန္က်ရင္ ငါနဲ႕အေတြ႕ပဲလို႕ ေျပာမိတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ ညနက္လာေလေလ ေမွးစင္းလာတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးေတြကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္း ငိုခ်င္စိတ္ကို တင္းလို႕မွတ္တမ္းေလးကို ၿပီးေအာင္ လက္စသတ္္ေနရပါတယ္။ ဒီေန႕မၿပီးလို႕မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ ဒင္းေလးက ကၽြန္မကို tag လုပ္ထားတာ ၂၉ ရက္ေန႕ ဆိုေတာ့ ၃၀ ရက္ေန႕ကၽြန္မတင္ႏုိင္မွ ကၽြန္မလဲ ဒင္းေလးလို တျခားကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူေတြကို ဒုကၡေပး အဲေလ မွားလို႕ သူတို႕ရဲ႕အမွတ္တရေလးေတြကို ေရးေအာင္ tag လုပ္လို႕ရမယ္မွတ္လား။ ဒီလို စိတ္နဲ႕ အားထည့္ၿပီး ဇဲြနပဲနဲ႕ေရးလုိက္တာ အခုလို မွတ္တမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေလး ထြက္လာပါေရာလား----------------------

ဇန္န၀ါရီလ
ဒီလေလးက သူငယ္ခ်င္းအရမ္းမင္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့လလို႕ မဆိုႏုိင္ဘူးရွင့္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႕အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အတြက္ ကၽြန္မကိုထားၿပီး နယ္ေျမျခားကို သြားေရာက္ၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္မကေတာ့ ရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ရုံးက အကိုေတြအမေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရင္း ရုံးအလုပ္ေတြလုပ္ရင္း သူတို႕ကို သတိရရင္းေပါ့။ အဲဒါအျပင္ ကၽြန္မရဲ႕ မဟာသုေတသန စာတမ္းရဲ႕ အခန္း(၁)မၿပီးလို႕ ကၽြန္မရဲ႕ supervisor ကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးခဲ့ရတဲ့ လေလးေပါ့။ အ၀င္မေကာင္းပါလား ၂၀၀၉ ေရလို႕ေတာင္ တၿပီးငိုမတတ္ စိတ္ညစ္ခဲ့တာေပါ့ေလ။ စေတြ႕ၿပီ ၂၀၀၉ ေရ-----

ေဖေဖာ္၀ါရီလ
အင္း ၾကြားရဦးမယ္ ဒီလအတြင္းမွာ ကၽြန္မလက္ေဆာင္ ၂ခုရလိုက္တယ္။ ၀က္၀ံအေမြးပြရုပ္ကေလးနဲ႕ ပလပ္စတစ္ၾကက္ဖရုပ္ၾကီးပါပဲ။ အထင္ၾကီးနဲ႕ေနာ္ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္က ေပးတာပါ။ အဲဒီ့ထဲက တစ္ေယာက္ကေတာ့........... အေဖ့ေမြးေန႕ ၂၁ ရက္ေန႕မွာ အက်ီလက္ေဆာင္၀ယ္ကန္ေတာ့ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕စာတမ္း အခန္း(၁)ကို ဖတ္ရမယ္တဲ့။ တျခားသူေတြဆို အခန္း (၂)ကို ေရးေနခ်ိန္မွာ အရင္က အပ်င္းထူခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ဒုကၡနဲ႕ လွလွနဲ႕ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။ ရုံးက အလုပ္ေတြကလည္းပံုၿပီး စိတ္ေရာ လူေရာပင္ပန္းလိုက္တာ။ အဲဒီလိုပင္ပန္းတာကၽြန္မတင္မကဘူး ကၽြန္မရဲ႕ supervisor နဲ႕ အႏြံနာခံတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ ၂ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ့။ မနက္ပိုင္းကို UNDP မွာ စာအုပ္ေတြသြားငွား၊ ေန႕ခင္းပိုင္းကို ရုံးမွာ ရုံးအလုပ္လုပ္ supervisor ဆီကို ညေနပိုင္းသြားေတြ႕ၿပီး အရင္ေန႕က ေရးထားတာေလး သြားျပနဲ႕ေပါ့။ ကားမွတ္တိုင္နဲ႕ အလွမ္းေ၀းတဲ့ supervisor အေဆာင္ကိုသြားတိုင္းလိုက္ေပးၿပီး လိႈင္သာယာအျပန္ကားၾကပ္ၾကပ္ကို မညည္မညဴ လိုက္စီးေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရင္းေပါ့ေလ။ လကုန္ခါနီးေလာက္မွာ စာတမ္းဖတ္ေတာ့ စိတ္ပူထားသေလာက္ အခက္အခဲနဲ႕ မေတြ႕ပဲ အဆင္ေျပသြားလို႕ အသက္ရႈေခ်ာင္သြားခဲ့ရပါတယ္။ SUCCESS မွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းစတက္တယ္။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကိုယ္တက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အထင္မၾကီးနဲ႕ အိမ္က ေပးလို႕တက္ျဖစ္တာ။

မတ္လ
ကၽြန္မအဆစ္အျမစ္ေတြကိုက္ၿပီး ေမာေမာေနလို႕ ေသြးသြားစစ္ရတယ္။ ေလးဘက္နာျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ေဆးေတြေသာက္ရတယ္။ အရမ္းေမ့တတ္တဲ့ကၽြန္မ ေဆးမေသာက္မိတဲ့ရက္ေတြရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေဆးေသာက္ဖို႕ အခ်ိန္မွန္မွန္ သတိေပးမယ့္သူတစ္ေယာက္ေပၚလာတယ္။ စၾကြားၿပီေနာ္။ ကၽြန္မစာရွာမေတြ႕တဲ့အခါ၊ ရုံးမွာအဆင္မေျပလို႕ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ သူက အားေပးတယ္။ supervisor ဆီသြားတဲ့အခါမွာ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္မအားတဲ့အခါမွာ သူက လိုက္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္း(၂)ေယာက္နဲ႕ကၽြန္မကို ေအာင္သြယ္ေပးေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈတ၀က္ ေဒါသထြက္မႈ တ၀က္နဲ႕ေပါ့။

ဧၿပီလ
ကၽြန္မရဲ႕စာတမ္းအခန္း(၂) ဖတ္ရတယ္။ အဆင္ေျပေျပပဲၿပီးသြားတယ္။ အခန္း(၁) နဲ႕ (၂) ကို ျပန္အေခ်ာသတ္ရတယ္။ သၾကၤန္ပိတ္ရက္မွာ ပိေတာက္ပန္းလာေပးမယ့္သူေမွ်ာ္လိုက္တာ ေမွ်ာ္တဲ့သူက ေပၚမလာေတာ့ ၂၀၀၉သၾကၤန္ဟာ ဘယ္သူ႕ကိုမွေရမေလာင္းလိုက္ရပဲ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႕မွာေတာ့ supervisor က ေထာက္ၾကန္႕ကို ျပန္သြားတဲ့အတြက္ အခက္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းၿပီးေတာ့ အတူတူသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ကၽြန္မကို ဘယ္သူနဲ႕မွ ေအာင္သြယ္မေပးေတာ့ဘူးဆရာ့။ ကၽြန္မရဲ႕ supervisorေနမေကာင္းလို႕ ကၽြန္မစာေတြကို ဖတ္မေပးႏုိင္ဘူး။ စာတမ္းအတြက္ ကၽြန္မအရမ္း စိုးရိမ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ေမလမွာ မႏၱေလးမွာက်င္းပမယ့္ လူငယ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ တိုးတက္ေရးအလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပဲြမွာ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္း မျဖစ္ေရးအတြက္ စာေတြရွာရျပန္ေရာ။ အတူတူသြားမယ့္ တျခားဌာနက သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္နဲ႕ေတြ႕။ အာလူးးဖုတ္ၾကနဲ႕ေပါ့။ ဒီိလုိုနဲ႕ လူငယ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ တိုးတက္ေရးအလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပဲြကို တပတ္သြားတက္တယ္။ ေပ်ာ္စရာ၊ ခင္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ေတြရလုိက္တာ။ ေတာ္ေတာ္ အက်ဳိးရိွတဲ့လလို႕ဆိုရမယ္။

ေမလ
ဒီလေလးက ကၽြန္မဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေပးႏုိင္ဆံုးလေလးပါပဲ။ ေပ်ာ္ဆို ကၽြန္မရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ ၁၀လေလာက္ ေလးလံေနတဲ့ စာတမ္းဆိုတဲ့ အထုပ္ႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖယ္ခ်ႏုိင္တဲလျဖစ္တဲ့အျပင္ သူဆိုတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကတယ္ေလ။ ေလာကႀကီးမွာ ျမင္ျမင္သမွ်က အရမ္းလွလြန္းတဲ့လေလးေပါ့။ ဒန္တန္႕ဒန္................. ကၽြန္မအလွေတြအရမ္းျပင္လာလိုက္တာ အေဖမသိ ေအာင္ ဆံပင္ကို မရွိမဲ့ရွိမဲ့ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေပးၿပီးေကာက္ပစ္လိုက္တာပဲ ကဲ မွတ္ကေရာ ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္ဆိုကာမွ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ ေမာင္ေလးက စေကာဖိနပ္စီးခ်င္တယ္ဆိုလို႕ သူ႕ေမြးေန႕မွာ စုဘူးကိုေဖာက္ၿပီး ၀ယ္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကုန္လေရာ့ ႏွစ္ေသာင္း..............

ဇြန္လ
ဒီလက ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး။ စာတမ္းကိစၥၿပီးေတာ့ ေအာင္စာရင္းထြက္ဖို႕ လိုက္လုပ္ရတယ္။ ရုံးအလုပ္ေတြလုပ္ရင္းနဲ႕ပဲအခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ ဘၾကိဳင္ ဘိုင္က်လ်က္ေပါ့။

ဇူလိုင္လ
ႏွစ္တိုင္း တႏွစ္လံုးမွာ ဒီလေလးကို ကၽြန္မ သေဘာအက်ဆံုးပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ေမေမက ကၽြန္မကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့လေလးျဖစ္လို႕ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေမြးေန႕မွာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြမစံုလို႕။ ေမာင္ေလးက စေကာဖိနပ္ျပန္လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးခဲတယ္။ ေပ်ာ္တာေပါ့ေနာ္။ လက္ေဆာင္ေတြေတာ့ အားႀကီးရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေဆာင္ရခဲ့တဲ့ အ၀တ္အစားတစ္စံုကိုေတာ့ အႏွစ္သက္ဆံုးပဲ။ ရူးးးးးးးးးးးးး တိုးတိုးေနာ္။ ရုံးက မမေတြသိရင္ ေခါင္းေခါက္မွာ။ ဒီလမွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြေတာ္ေတာ္ေျပာင္သြားၿပီး အေမ့ဆီမွာ အေၾကြးတင္သြားတယ္။


ၾသဂုတ္လ
ရုံးတက္လိုက္ ရုံးအလုပ္ေလးလုပ္လိုက္။ ပိတ္ရက္ေလးေတြမွာ နားတဲ့ရက္နားလိုက္နဲ႕ သိပ္မထူးျခားတဲ့လေလးပါပဲ။ သင္တန္းလည္း ဘာသင္တန္းမွမတက္ႏုိင္ပါဘူး။ ပိုက္ပိုက္မွမရိွပဲေလ။ အိမ္ကလည္း ထားမေပးေတာ့ဘူးေလ။ အေၾကြးေတာင္မဆပ္ႏုိင္တာေလ။

စက္တင္ဘာလ
ၾသဂုတ္လနဲ႕ သိပ္မကြာနဲ႕လေလးပါပဲ။ ပိုက္ဆံေတြေတာ့ တအားစုခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာေတြလည္းေရးတယ္။ ၀ထၳဳတိုေလးေတြလည္းေရးတယ္။ ခံစားတတ္လာၿပီးကိုး။

ေအာက္တိုဘာလ
ဒီလ ၄ ရက္ေန႕က ခ်စ္ေမေမရဲ႕ ေမြးေန႕ေလ။ အေမ့ကို ကၽြန္မဘဲြ႕ယူတဲ့အခါ ပြဲတက္ရင္၀တ္ဖို႕အတြက္ ၀မ္းဆက္တစ္စံု၀ယ္ေပးခဲ့တယ္။ အိုပါးလို႕ ကၽြန္မေခၚတဲ့ အရမ္းခင္ရတဲ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမြးေန႕က ၁၀ ရက္ေန႕။ အိုပါးကို ဒုကၡေပးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္။ သူမ်ားကလွည့္ဆို အမွန္အကန္စားတာ ကၽြန္မပဲေလ။ ဒါမ်ဳိးဆို ေပ်ာ္မွေပ်ာ္ပဲ။

ႏုိ၀င္ဘာလ
ဒီလက ကၽြန္မ ရုံးအလုပ္နည္းနည္းရႈပ္တယ္။ ရုံးက ဖြင့္တဲ့ သင္တန္း ၂ခုတက္လိုက္ရေသးတယ္။ တျခားဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိဘူး။ ဒါပေမယ့္ ခ်စ္သူနဲ႕လည္း နားလည္မႈခဏခဏလဲြခဲ့တဲ့လေလးေပါ့။ ကၽြန္မဘာသာ ကၽြန္မ နားလည္မႈလဲြေနတာ။ သူက ဘာမွမသိဘူး။ :P

ဒီဇင္ဘာလ
ရုံးက ဖြင့္တဲ့သင္တန္းတစ္ခု တက္လိုက္ရတယ္။ စိတ္မ၀င္စားတဲ့သင္တန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ အဆင္ေျပေျပနဲ႕ပဲ သင္တန္းၿပီးသြားခဲ့တယ္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ အမြန္ျမတ္ဆံုးအလွဴတစ္ခုကို လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါက ကၽြန္မ ေသြးလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရမ္းၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာအေၾကာင္းအရင္းကလည္းရွိတာကိုး။ ခ်စ္သူနဲ႕ကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ ရန္ျဖစ္လိုက္ျပန္ခ်စ္လိုက္ေပါ့။ ႏွစ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ ္ျပန္စမ္းစစ္ၿပီး အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ ဘာေတြလုပ္မယ္ဆိုၿပီး စီမံကိန္းေတြ ခ်ေနမိတယ္။ လုပ္ျဖစ္မလုပ္ျဖစ္ကေတာ့ မေသခ်ာဘူးေပါ့။ လက္ရွိအလုပ္ကိုလုပ္ေနရင္း ၀င္ေငြရေအာင္ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႕ေတြးေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ညမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဘယ္လိုေပ်ာ္ရမလဲလို႕လည္း ေတြးေနမိေသး။ ေၾသာ္ ဘာလိုလိုနဲ႕ႏွစ္သစ္ကိုေရာက္ဖို႕ ၄၅ နာရီပဲလိုေတာ့တာပဲ။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ မေကာင္းတဲ့မွတ္ညဏ္ကို ျဖစ္ညွစ္ထုတ္ၿပီး ၂၀၀၉ မွတ္တမ္းေလး ေ၇းၿပီးခဲ့ပါတယ္။ စာေရးအၿပီးမွာ ကၽြန္မသတိအရဆံုးက ေအက်ဴ႕ဆိုတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ေလးကိုပါ။ ကိုယ္ေရးထားတာေလးကို ျပန္ဖတ္ရင္း ဒင္းေလးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိသား။ ဒင္းေလးေၾကာင့္ ၂၀၀၉ မွတ္တမ္းေလး ေရးျဖစ္သြားတာကိုး။။။။။။။။။။အင္းးးးးးးးးး တဆက္တည္းမွာပဲ ဘယ္သူေတြကို ထပ္ၿပီး tag လုပ္ရမလဲလို႕ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။ ကဲ------------- tag လိုက္ၿပီ ငါဟဲ့ ျဖဴစင္သူ
မေကာင္းသူထိပ္ ေကာင္းသူထိပ္..........
၁။ မသီရိ
၂။ ေၾကးေၾကး
၃။ ဖူးပြင့္
၄။ မီးမီး
၅။ ခုိင္ခုိင္
၆။ ဇင္မင္းေဆြ
၇။ မမသဇင္

ခ်ဳိၿမိန္ဒုကၡ

ေကာ္ဖီကိုအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ငါ
ေကာ္ဖီရဲ႕ဆိုးက်ဳိးကို သိတဲ့ငါ
ဒီ့ထက္ပိုမစဲြလမ္းသင့္တာသိတဲ့ငါ
ျဖတ္ဖို႕ႀကိဳးစားရင္းၾကိဳးစားရင္း
ဆက္ေသာက္ၿမဲေသာက္ရင္းေသာက္ရင္း
ေကာ္ဖီေၾကာင့္ရတဲ့ဒုကၡေတြ တေပြ႕တပိုက္
ၿပံဳးလိုက္ေပ်ာ္လိုက္ နာက်င္လိုက္ေၾကကြဲလိုက္
ဆက္ေသာက္မယ္ရည္ရြယ္ရင္း
ေနာက္ဆံုးတစ္က်ဳိက္ ငါမ်ဳိခ်လိုက္တယ္
ေကာ္ဖီရဲ႕အခါးဒဏ္ကပ်င္းလြန္းလို႕
ရင္ထဲကလက္မခံ ျပန္အန္ထြက္တာကို
နင္အျပစ္မျမင္ပါနဲ႕
ေကာ္ဖီကရတ့ဲေဝဒနာေတြကို
ငါ့ႏွလံုးသားက လက္ခံေပမယ့္
ငါ့အစာအိမ္က လက္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ